|
Zamek w Niedzicy jest jednym z najbardziej malowniczych miejsc w kraju, dlatego też jego wizerunek ozdabia okładki wielu książek, albumów i przewodników. Największe wrażenie robi widok niedzickiego zamku oglądany wprost z ruin zamku w Czorsztynie, znajdujących się po drugiej stronie jeziora. Usytuowany przy krawędzi wysoko wyniesionego nad bagnistą doliną Nidy i rzeką Dunajec wzgórza, został wzniesiony w początkach XIV wieku i do roku 1945 był siedzibą znamienitych węgierskich rodów magnackich. Wielu spośród jego dawnych mieszkańców należało do świata gotyckich nowel, więc jest z nim związanych wiele opowieści i legend.
Przez wieki zamek stanowił posterunek graniczny z Węgrami.
Jednakże kiedy Turcy zdołali zająć go pięćset lat temu, zawarto pakt, iż od tej pory region ten będzie znajdował się pod polskim protektoratem. Właściciele zamku korzystali z tych ustaleń, aż do połowy Drugiej Wojny ¦wiatowej. Przybycie Sowietów wbiło ostatni gwóźdź do trumny rodziny Salamonów i tym sposobem ostatnia hrabina opuściła ostatecznie zamek wraz ze swymi dziećmi w 1943 roku, dwa lata przed tym jak Armia Czerwona wkroczyła na jego teren.
Przez ostatnie lata nad zamkiem sprawowano staranną pieczę.
W 1949 roku nadzór nad nim przejęło Ministerstwo Kultury, a od 1963 roku otwarto tam muzeum. Co prawda umeblowanie nie jest takie samo, jakie można było podziwiać u ostatnich właścicieli w 1930 roku, ale mimo to zamek stanowi nie lada atrakcję. Widoki są wspaniałe, zwłaszcza te na południe, gdzie rozciąga się pasmo Pienin. Znajduje się tam również przepiękny dziedziniec, nad którym są pokoje przeznaczone dla gości. Od wielu lat można spotkać tam starszego pana z sumiastym wąsem w olśniewającym regionalnym kostiumie charakterystycznym dla Spiszu. Przenosi on gości w niezwykły świat legend związanych z zamkiem - wciąż jeszcze pamięta ostatnich właścicieli.
Legendy, jak to zazwyczaj z legendami bywa są niezwykle ciekawe, ale w większości są nieprawdziwe. Najbardziej znana z opowieści dotyczy zagubionego skarbu Montezumy. A było to tak...
Działo się to w XVI wieku. Pewien krewny jednego z właścicieli zamku w Niedzicy wyruszył w podróż do Nowego ¦wiata i miał poważne problemy z konkwistadorami. Zakochał się w córce ostatniego króla Inków Tupac Amara II, który został zamordowany przez Hiszpanów, po buncie przeciwko europejskim najeźdźcom. Jednakże święty zwój Inków został przekazany księżniczce, która zdołała umknąć oprawcom na Węgry, ze swoim nowo poślubionym mężem. Niektórzy nadal wierzą, iż gdzieś głęboko w podziemiach zamku spoczywa ukryty skarb Inków.
Inne opowieści dotyczą wyczynów niektórych spośród dawnych właścicieli. Szczególnie tych okrutnych np. torturowania wieśniaków, mordowania księży i wszelkich innych podejrzanych i niezbyt chwalebnych zachowań.
Wróćmy jednak do czasów współczesnych, zostawiając w przeszłości te makabryczne sceny i wydarzenie. Obecnie Niedzica kojarzyć się powinna raczej z przyjemnościami na przykład podniebienia, gdyż tuż poniżej zamku znajduje się urocza restauracja. Kilka kroków dalej można zobaczyć także przepiękną wozownię oraz osiemnastowieczną drewnianą stodołę, w której znajduje się cudowne, malutkie muzeum kultury ludowej Spiszu.
| | | |