|
Do połowy dziewiętnastego wieku Zakopane było małą nieodkrytą i dziką wioską, położoną z dala od zgiełku miast wśród nieskazitelnej przyrody. Poza skupiskiem drewnianych chat, znajdowała się tu jedynie niewielka kaplica i kilka przydrożnych kapliczek, stanowiących ogniwo łączące wioskę z zewnętrzym światem. Jednakże wszystko zmieniło się za sprawą doktora Tytusa Chalubiłskiego, którego nazywa się często odkrywcą Zakopanego. W drugiej połowie dziewiętnastego wieku przybył do tej małej wioski, w calach wypoczynkowych i wracał jeszcze przez długie lata, a za nim przyjeżdżali następni goście z całej Polski. Miejsce to tak dalece urzekało ich wspaniałymi widokami i bogatą kulturą ludową, że nie tylko chętnie tu wracali, ale również zabierali ze sobą rodziny i znajomych. Dzięki temu w 1886 roku Zakopane dostało miano uzdrowiska.
Region Podhala zajmował szczególne miejsce w sercach artystów i pisarzy, stał się czymś w rodzaju mekki dla polskich myślicieli mimo trudnego czasu zaborów, był miejscem, w którym marzenia o odrodzeniu Polski wydawały się niezwykle realne i żywe. ¯yjący na Podhalu artyści zawiązywali ścisłe znajomości z góralami, których kultura i tradycja stanowiły najcenniejsze skarby dla zachowania polskości.
W latach 30-tych dwudziestego wieku Zakopane stało się jednym z najpopularniejszych miejsc wypoczynkowych w kraju. Od tamtej pory cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem turystów zarówno zimą i latem, podobnie jak wiosną i jesienią, zatem przez cały rok, zmienia się jedynie rodzaj wypoczynku. Zima to sporty zimowe, pozostałe miesiące to najlepszy czas na turystykę górską, wspinaczkę i wszelkie inne sporty ekstremalne. Zakopane to miejsce, do którego ludzie przybywają tłumnie, na czynie wypocząć i jednocześnie dobrze się bawić. Miasto samo w sobie to zwariowana mieszanka komercji i czarującej kultury ludowej, gdzie starsze góralki w kolorowych chustach, obładowane własnoręcznie zebranymi grzybami leśnymi i domowym owczym serem, próbują sprzedać swoje produkty podobnie jak ktoś, kto tuż obok próbuje opchnęć turystom tandetne koszulki z nadrukiem zespołów muzycznych czy klubów piłkarskich. To dziwne zestawienie szczególnie widoczne jest na głównej ulicy Zakopanego czyli na Krupówkach, gdzie stoiska z komeercyjnymi driobiazgami stają naprzeciw eleganckim drewnianym willom czy pięknym dziewiętnastowiecznym rezydencjom końca wieku.
Jednak poza głównymi ulicami miasta, jest wciąż wiele uroczych zakątków, które przeniosą cię o sto lat wstecz i wtedy z pewnością poczujesz prawdziwego ducha tego miejsca. Wystarczy odwiedzić Stary Cmentarz czy Stary zakopiański Kościółek, jedno z wielu zakopiańskich muzeów albo położoną o kilkanaście kilometrów wioskę Chochołów.
Oczywistym jest fakt, że największą atrakcją Zakopanego są warunki naturalne terenu, a zatem góry i ogromne przestrzenie dające nam poczucie wolności. To dzięki nim miasto jest czołowym kurortem, rajem dla narciarzy i prawdziwych ludzi gór. Tatry są najwyższym łańcuchem Karpat, i jedynymi polskimi górami pochodzenia alpejskiego, dlatego otrzymały miano gór wysokich. Wznoszą się nad miastem ukazując swój majestat w całej okazałości. Znajduje się tam mnóstwo szlaków, dla wprawnych wspinaczy prowadzących w wysokie góry, a także dla miłośników łagodnych wycieczek przez tatrzańskie doliny. Tatry pełne są górskich jezior, znajdzie się też trochę jaskiń i mnóstwo wspaniałej przyrody do podziwiania. Kto był w tych górach choć raz - zakochał się na zawsze. Wiosną polany Podhala toną w kwiatach, tworząc olbrzymie kolorowe dywany, czy nie cudownie jest spacerowć w tak przepięknej scenerii?
Jeśli planujesz wycieczki za miasto, nic prostszego - musisz jedynie zdecydować się, którą propozycję wybrać. Na wschód od Zakopanego, tuż obok Czorsztyna nad rozległym czorsztyńskim jeziorem znajduje się wspaniały średniowieczyny zamek w Niedzicy. Stąd już blisko na zapierający dech w piersiach szlak, drewnianych kościółków małopolski, albo w przepiękne i bardzo lubiane pasmo Pienin. | |
Powyżej: Nieprzerwanie budzący zachwyt wszystkich wznoszących ku niebu oczy Krzyż na Giewoncie.
Poniżej: £uk nad wejściem do Starego Cmentarza
| | | |
